““Swing Low, Sweet Chariot” is een Afro-Amerikaans spiritueel lied en een van de bekendste christelijke hymnes. Afkomstig uit vroege Afro-Amerikaanse muzikale tradities, werd het lied waarschijnlijk gecomponeerd in de late jaren 1860 door Wallace Willis, een Choctaw-vrijgelatene. Optredens van de Hampton Singers en de Fisk Jubilee Singers brachten het lied aan het einde van de 19e eeuw onder de aandacht van een breder publiek. [1] De vroegst bekende opname van “Swing Low, Sweet Chariot” werd opgenomen in 1894, door het Standard Quartette. [2]
Het lied gebruikt het thema van de dood om het publiek te herinneren aan de glorie die wacht in de hemel, wanneer christenen geloven dat ze de aardse wereld van lijden zullen overstijgen en tot rust zullen komen in hun laatste thuis. In het bijzonder verwijst de tekst naar het oudtestamentische verslag van de opstijging van de profeet Elia naar de hemel per strijdwagen. [1] De stilistische elementen en thematische inhoud zijn zeer typerend voor die van andere spirituals. Het nummer wordt gekenmerkt door het gebruik van herhaling als een belangrijk poëtisch element, krachtige beelden, persoonlijke retoriek en mogelijk gecodeerde teksten. “Swing Low, Sweet Chariot” werd traditioneel uitgevoerd als een call-and-response-deuntje. De vrije structuur maakt opzettelijk improvisatie en spontane veranderingen mogelijk om de artiesten en het publiek in een staat van extase en verbinding met de Heilige Geest te brengen. De melodie is pentatonisch.
In 2002 eerde de Amerikaanse Library of Congress het nummer als een van de 50 opnames die dat jaar werden gekozen om te worden toegevoegd aan het National Recording Registry. [3] Het werd ook opgenomen in de lijst van liederen van de eeuw, door de Recording Industry Association of America en de National Endowment for the Arts. [4]
Geschiedenis
“Swing Low, Sweet Chariot” werd gecomponeerd door Wallace Willis, een Choctaw-vrijgelatene in het oude Indian Territory in wat nu Choctaw County is, in de buurt van de provinciehoofdstad Hugo, Oklahoma, ergens na 1865. Misschien werd hij geïnspireerd door de aanblik van de Rode Rivier, waaraan hij zwoegde, die hem deed denken aan de Jordaan en aan de profeet Elia die door een wagen naar de hemel werd gebracht (2 Koningen 2:11). [5][6] Sommige bronnen[7][8] beweren dat dit lied en “Steal Away“[9] (ook gezongen door Willis) teksten hadden die verwezen naar de Underground Railroad, de vrijheidsbeweging die zwarte mensen hielp ontsnappen aan de zuidelijke slavernij naar het noorden en Canada.
Alexander Reid, een predikant aan de Old Spencer Academy, een kostschool in Choctaw, hoorde Willis deze twee liederen zingen en transcribeerde de woorden en melodieën. Hij stuurde de muziek naar de Jubilee Singers van Fisk University in Nashville, Tennessee. De Jubilee Singers maakten de liedjes populair tijdens een tournee door de Verenigde Staten en Europa. [6]
In 1939 voegde het Reichsamfiet voor Muziek van nazi-Duitsland het lied toe aan een lijst van “ongewenste en schadelijke” muziekwerken. [10]
Het lied beleefde een heropleving tijdens de burgerrechtenstrijd van de jaren 1960 en de folkrevival; Het werd uitgevoerd door een aantal artiesten. Misschien wel het beroemdste optreden in deze periode was dat van Joan Baez tijdens het legendarische Woodstock-festival van 1969.
Senator Judy Eason McIntyre van de staat Oklahoma uit Tulsa stelde in 2011 een wetsvoorstel voor om “Swing Low, Sweet Chariot” te nomineren als het officiële gospellied van de staat Oklahoma. Het wetsvoorstel werd mede gesponsord door de Oklahoma State Black Congressional Caucus. De gouverneur van Oklahoma, Mary Fallin, ondertekende het wetsvoorstel op 5 mei 2011 tijdens een ceremonie in de Oklahoma Cowboy Hall of Fame; waardoor het nummer het officiële Oklahoma State Gospel Song wordt. [11]
Songtekst
Refrein:
Zwaai laag, lieve wagen,[noot 1]
Komt om me naar huis te dragen.
Zwaai laag, lieve wagen,
Komt om me naar huis te dragen.
Ik keek over de Jordaan, en wat zag ik,
Die kwam om me naar huis te dragen.
Ik zag een groep engelen achter me aan komen,
die me naar huis droegen.
[Refrein]
Als je eerder in de hemel bent dan ik,
Kom ik om me naar huis te dragen.
Je zult al je vrienden vertellen dat ik daar ook zal komen,
om me naar huis te dragen.
[Refrein]
Zoals typisch is voor volksliederen, is er geen gestandaardiseerde set teksten. De versie van de Fisk Jubilee Singers heeft de volgende structuur:
Refrein:
Zwaai laag, lieve strijdwagen
Komt om me naar huis
te dragen Zwaai laag, lieve strijdwagen
Komt om me naar huis
te dragen [Refrein]
Ik ben soms op, soms ben ik down
Komt om me naar huis
te dragen Maar nog steeds voelt mijn ziel hemels gebonden
Komt om me naar huis
te dragen [Refrein]
Ik keek over Jordanië en wat zag ik?
Komt om me naar huis
te dragen Een groep engelen die achter me
aan komen Komen om me naar huis
te dragen [Refrein]
[Refrein]
Inhoud en stijl
De inhoud van het lied is op verschillende manieren typerend voor de stijl van het spirituele: het gebruik van beeldspraak die een gevoel van directheid geeft aan het historische en bijbelse verleden, de herhaling van het belangrijkste poëtische element van het lied (“Coming for to carry me home”), en de afwisseling tussen het refrein en de coupletten. Het nummer wisselt af tussen voornaamwoorden in de eerste persoon en de tweede persoon, waarbij de nadruk wordt gelegd op de relatie tussen de artiest, de luisteraar en de gebeurtenissen die zich in het nummer ontvouwen. Door in de tweede strofe (‘If you get there before I do’) rechtstreeks een beroep te doen op de luisteraar, wordt het publiek getransformeerd tot een creatief apparaat dat dient om de emotionele urgentie van het deuntje te verhogen. [12]
Het lied was oorspronkelijk bedoeld om te worden gezongen in een call-and-response, een formaat dat put uit het erfgoed van Afrikaanse muziekstijlen en tegenwoordig veel wordt gebruikt in Afro-Amerikaanse kerken. Een leider zingt de gedifferentieerde regels en de gemeente antwoordt na elke regel “Komt om me naar huis te dragen”. Deze stijl van het uitvoeren van het spirituele is te horen in de bestaande opnames van de Fisk Jubilee Singers die de melodie uitvoeren. Deze call-and-response-uitvoeringsstijl is de meest voorkomende vorm van spiritueel. [13]
De eenvoudige, repetitieve aard van het lied, samen met het feit dat het gewoonlijk werd uitgevoerd zonder instrumentale begeleiding, betekende dat er vaak spontane verschuivingen in tempo, toonhoogte en nadruk werden gemaakt, waardoor het lied in nieuwe en opwindende richtingen werd geleid die bedoeld waren om gemeenteleden te verenigen met de Heilige Geest. [13]
Net als andere spirituals wordt gedacht dat “Swing Low Sweet Chariot” gecodeerde betekenissen bevat die niet meteen duidelijk zijn voor alle luisteraars. De Amerikaanse historica Charshee Charlotte Lawrence McIntyre betoogt dat veel spirituals gebruik maken van ‘metonymische apparaten’, of metaforen die gecodeerde betekenissen hebben. Ze beweert dat in veel traditionele spirituals verschillende terugkerende figuren altijd een metonymische dubbele betekenis hebben. Deze dubbele betekenissen stelden tot slaaf gemaakte mensen in staat om veilig boodschappen van hoop, vrijheid en specifieke ontsnappingsplannen aan elkaar over te brengen onder het toeziend oog van hun ontvoerders. De dubbele betekenissen gecodeerd in “Swing Low, Sweet Chariot” worden verondersteld de rivier de Jordaan te zijn als vertegenwoordiger van de eerste stap naar vrijheid van slavernij, “thuis” als Afrika, en Jezus als iedereen die helpt de tot slaaf gemaakten naar vrijheid te brengen. Een definitieve categorisering van dergelijke cijfers is echter onmogelijk te maken.