The road Home, Michael Dennis Browne

De betekenis achter het lied

Introductie

“The Road Home” is gecomponeerd door Stephen Paulus, Michael Browne heeft de tekst erbij geschreven. Het lied roept emoties op en biedt troost.

De tekst

De tekst van “The Road Home” is eenvoudig maar diepgaand. Het nummer spreekt over het universele verlangen naar een gevoel van verbondenheid en de zoektocht naar ons ware thuis. Het verkent de emotionele reis van het vinden van een plek waar we troost en vrede kunnen vinden.

De openingszin, “Vertel me, waar is de weg die ik de mijne kan noemen”, resoneert onmiddellijk met veel mensen die zich verloren of niet verbonden voelen. Het geeft prachtig het verlangen weer om je doel te vinden en een plek om naar huis te bellen. Het gebruik van herhaling in het refrein, met de regels “there’s a way, there’s a road that will lead me home”, benadrukt de hoop en vastberadenheid om dit pad te ontdekken.

In het tweede couplet erkent het lied de uitdagingen waarmee men op deze reis te maken kan krijgen. De beeldspraak van het ontwaken uit een droom in het goud van de dag suggereert het besef dat er een roeping is, een leidende stem die ons naar huis kan leiden. Het herinnert ons eraan dat er zelfs in de donkerste tijden altijd een sprankje hoop is, een zwakke stem die ons naar onze bestemming leidt.

Het laatste vers moedigt ons aan om op te staan en het pad naar ons ware thuis te volgen. Het benadrukt de kracht van liefde en het belang van luisteren naar ons hart als we aan deze reis beginnen. De regels “Er is niet zo’n schoonheid als waar je thuishoort” herinneren ons eraan dat ons ware thuis geen fysieke plek is, maar eerder een staat van zijn waar we ons verbonden en vredig voelen.

Aanvullende informatie

“The Road Home” werd in 2001 in opdracht van de Dale Warland Singers geschreven en is gebaseerd op een pentatonisch volksdeuntje genaamd “Prospect” uit de publicatie “The Southern Harmony, and Musical Companion” uit 1835. Deze integratie van een traditioneel volksdeuntje voegt een gevoel van vertrouwdheid en tijdloosheid toe aan het nummer, waardoor de emotionele impact ervan verder wordt versterkt.

De credits voor het nummer gaan naar Michael Dennis Browne, die de prachtige tekst schreef die perfect de essentie van het verlangen naar thuis en erbij horen weergeeft.

Lied tekst

Over Stephen Paulus

Stephen Paulus (New York City, 24 augustus 1949 – Los Angeles, 19 oktober 2014) was een Amerikaans componist. Zijn stijl is in wezen tonaal en melodisch en romantisch van aard. ^[3]

Zijn bekendste stuk is zijn opera The Postman Always Rings Twice uit 1982, een van de vele opera’s die hij componeerde voor het Opera Theatre of St. Louis, wat The New York Times ertoe bracht hem “een jonge man op weg naar grote dingen” te noemen. ^[4] Hij ontving beurzen van de National Endowment for the Arts en de Guggenheim Foundation en won de prestigieuze Kennedy Center Friedheim Prize. Hij kreeg opdrachten van vooraanstaande organisaties als de Minnesota Opera, de Chamber Music Society of Lincoln Center, Opera Theatre of Saint Louis, het Saint Louis Chamber Chorus, het American Composers Orchestra, de Dale Warland Singers, de Harvard Glee Club en de New York Choral Society. ^[5]

Paulus was een hartstochtelijk pleitbezorger voor het werk en de carrière van zijn collega’s. Hij was medeoprichter van het American Composers Forum in 1973, de grootste serviceorganisatie voor componisten in de VS, en was van 1990 tot aan zijn dood (aan complicaties na een beroerte in juli 2013) in 2014 de symfonie- en concertvertegenwoordiger in de raad van bestuur van ASCAP. ^[6]

Biografie

Paulus werd geboren in Summit, New Jersey, maar zijn familie verhuisde naar Minnesota toen hij twee was. ^[7] Na zijn afstuderen aan de Alexander Ramsey High School in Roseville, MN, ging hij naar de Universiteit van Minnesota, waar hij studeerde bij Paul Fetler en uiteindelijk in 1978 promoveerde in compositie. In 1983 werd hij benoemd tot composer-in-residence bij het Minnesota Orchestra, en in 1988 werd hij ook benoemd tot dezelfde functie bij het Atlanta Symphony Orchestra, waarvan de toenmalige dirigent Robert Shaw talloze koorwerken van Paulus bestelde voor het gelijknamige vocale ensemble van Shaw. Na de première van zijn tweede opera, The Postman Always Rings Twice, begon hij een vruchtbare samenwerking met het Opera Theatre of St. Louis die zou resulteren in nog vier opera’s. ^[3] In 1997 ontving hij de Brock Commission van de American Choral Directors Association. ^[8]

In een carrière die meer dan veertig jaar compositie omvatte, omvatte zijn oeuvre meer dan 450 werken voor koor, orkest, kamerensemble, opera, solostem, piano, gitaar, orgel en band. Paulus woonde in het Twin Cities-gebied.

Op 4 juli 2013 kreeg Paulus een beroerte. Hij stierf op 19 oktober 2014 op 65-jarige leeftijd aan medische complicaties. ^[9][10]

Grote werken

Paulus’ oeuvre was eclectisch en gevarieerd, met werken voor koor, orkest, solozanger en verschillende combinaties daarvan. Zijn koormuziek vertegenwoordigde zijn meest uiteenlopende oeuvre, variërend van uitgebreide meerstemmige werken zoals Visioenen van Hildegard tot korte hymnes en a capella motetten.

Met bijna zestig orkestwerken op zijn naam onderscheidde Paulus zich door zijn ambtstermijn als Composer in Residence bij de orkesten van Atlanta, Minnesota, Tucson en Annapolis. Dirigenten die zijn werken in première hebben gebracht zijn onder meer Rollo Dilworth, Christoph von Dohnányi, C. William Harwood, Sir Neville Marriner, Kurt Masur, Leonard Slatkin en Osmo Vänskä. Hij kreeg opdrachten van het Cleveland Orchestra, New York Philharmonic, Atlanta Symphony Orchestra, Minnesota Orchestra, Tucson Symphony Orchestra, Saint Paul Chamber Orchestra en vele anderen. In 2011 schreef hij ook samen met zijn zoon, Greg Paulus, een Concerto “Timepiece” voor het Minnesota Orchestra.

Paulus heeft meer dan 150 werken voor koor geschreven, variërend van zijn Holocaust-oratorium, To Be Certain of the Dawn, opgenomen door het Minnesota Orchestra op het BIS-label, tot het aangrijpende volkslied “Pilgrims’ Hymn”, gezongen op de begrafenissen van de Amerikaanse presidenten Ronald Reagan en Gerald Ford en een zetting van het Stabat Mater voor het Saint Louis Chamber Chorus. Zijn werken zijn duizenden uitvoeringen en opnames ontvangen van groepen als de New York Choral Society, L.A. Master Chorale, het Apollo Chorus of Chicago, Robert Shaw Festival Singers, VocalEssence, de Chicago Master Singers en Dale Warland Singers. Opmerkelijke werken voor vocalist en orkest zijn onder meer opdrachten voor Thomas Hampson, Deborah Voigt, Samuel Ramey, Elizabeth Futral, Håkan Hagegård en Evelyn Lear. Instrumentale solisten variëren van Doc Severinsen en Leo Kottke tot Robert McDuffie, William Preucil, Lynn Harrell en Cynthia Phelps. ^[6]

Paulus’ meest populaire werken zijn misschien wel twee korte koorliederen, een religieuze, “Pilgrims’ Hymn”, en een niet-religieuze maar verre van naakte seculiere compositie, “The Road Home”. “Pilgrims’ Hymn” maakte deel uit van een eenakter, The Three Hermits, in opdracht van de House of Hope Presbyterian Church of St. Paul, MN, waar het in 1997 in première ging. “The Road Home” werd in 2001 in opdracht van Minnesota’s Dale Warland Singers geschreven en is gebaseerd op een origineel deuntje uit het Southern Harmony Songbook uit 1835. Beiden vertegenwoordigen Paulus’ veelvuldige werk met de dichter Michael Dennis Browne, Browne en Paulus werkten heen en weer met woorden en muziek totdat ze elke compositie een edelsteenachtige glans hadden gegeven. “Pilgrims’ Hymn” is een favoriet van kerkkoren en koorgroepen over de hele wereld, terwijl “The Road Home” overal op de programma’s van talloze middelbare school- en concertkoren verschijnt. YouTube documenteert ruimschoots vele uitvoeringen van elk werk.

Over Michael Dennis Browne

Michael Dennis Browne kwam in 1965 vanuit Engeland, waar hij in 1940 werd geboren, van voornamelijk Ierse afkomst, naar de Verenigde Staten. Na zijn afstuderen aan de Universiteit van Iowa doceerde hij aan Iowa, Columbia, Bennington en de Universiteit van Minnesota. Hij is nu emeritus hoogleraar aan de Universiteit van Minnesota, waar hij negenendertig jaar lesgaf, een termijn diende als directeur van het programma voor creatief schrijven en lid was van de Academy of Distinguished Teachers.

Browne’s gedichten zijn gepubliceerd in vele tijdschriften en bloemlezingen, en zijn prijzen omvatten beurzen van de National Endowment for the Arts, de Bush Foundation, de Jerome Foundation en de McKnight Foundation. Twee van zijn bundels hebben de Minnesota Book Award voor poëzie gewonnen. Zijn meest recente dichtbundel, The Voices, werd in 2016 gepubliceerd door Carnegie Mellon

Als librettist schreef hij vele teksten voor muziek en werkte hij jarenlang samen met componist Stephen Paulus. Hun post-Holocaust oratorium, To Be Certain of the Dawn, werd genomineerd voor de Pulitzer Prize in muziek door het Minnesota Orchestra. Andere componisten met wie hij heeft gewerkt zijn John Foley S.J., Carolyn Jennings, Juliana Hall, Tim Takach en Craig Hella Johnson, met wie hij onlangs samenwerkte aan Considering Matthew Shepard.

Hij woont in Minneapolis en is getrouwd met Lisa McLean; hun kinderen zijn Peter, Mary en Nellie.

Zie ook: Michael Dennis Browne | Official Website